Beyşehir gölünün sulan Çarşamba suyuyla Konya ovasına boşalır Ayrıca
sularını denize göndermeyen Burdur gölü
Acıgöl gibi kapalı
havzalar da vardır Taşeli yaylasının ve Bolkar dağlarının bir bölümünün
Konya ovasıyla birleştiği yerde de
yamaçlardan inen sular
Konya ovasının kenarındaki bataklıklarda sona erer Teke yöresinin iç
kesimlerindeki
Taşeli yaylasındaki geniş
karstlı alanlar
yüzeyde akıştan yoksun
olmalarına karşılık
yeraltı suları bakımından
zengindir Akdeniz'e dökülen akarsular batıdan doğuya doğru Dalaman çayı
Kocaçay
Denire çayı
Alakır suyu
Aksu
Köprü suyu
Manavgat
Göksu
Tarsus çayı
Seyhan
Ceyhan ve Asi
ırmaklarıdır Bu sulardan Seyhan
Ceyhan ve Asi
ırmaklarının kaynakları Akdeniz bölgesi dışındadır
Öbür akarsuların boyları pek uzun değüdir ve bütün havzaları bölge
sınırları içinde kalır Yazın birçok kısa çığırlı akarsu bütünüyle kurur
kum ve çakıl yatakları
halini alır Dağların çok yer tutması da
akışın hızlı
akarsu rejimlerinin
düzgün olmasını sağlar
Yazın kuruyan yataklar yağışlı mevsimde suyla dolar Kalkerin yaygın
olduğu alanlardaysa
akarsular yeraltı
kaynaklarından beslendikleri için yağışsız mevsimlerde büe bol su
taşırlar Manavgat çayında olduğu gibi)
Akdeniz bölgesi göller bakımından zengindir
Başlıcaları Göller yöresinde toplanmıştır ve en önemlileri çöküntü
çukurlarının tabanında yer alan tektonik göllerdir Bölgenin en büyük
gölü olan Beyşehir gölü
sularının fazlasını
Çarşamba suyuyla önce Suğla gölüne oradan da Konya ovasına boşaltır;
çevresindeki doğal güzellikler nedeniyle oldukça turist çeker Eğridir ve
Kovada gölleri kuzey-güney doğrultulu tektonik bir çukurluğa
yerleşmişlerdir; birbirleriyle bağlantılıdırlar ve suları tatlıdır Buna
karşılık
Burdur ve Acıgöl'ün
dışarı akışları "olmadığı için suları tuzludur
Akdeniz bölgesinin batı kesiminde
bir krater gölü olan
İsparta gölcüğü yer alır Akdeniz'in batısı
göller bakımından
zengindir; ama doğusu bu bakımdan oldukça yoksuldur Burada yalnızca
küçük çaph kıyı göllerine raslanır Toroslar'ın yüksek kesimlerinde bazı
buzul gölleri de görülür
Büyük beş ırmak Karadeniz'e dökülür: Dinyeper
Dinyester
Don ve Kubanve Fransa
sınırına kadar uzanan ve bütün doğu ve orta Avrupa’yı kapsayan Tuna Tuna
tek başına her yıl 203 kilometre küp tatlı suyu Karadeniz’e taşır [3]
Bu miktar Kuzey Denizi’ne akan bütün tatlı sulardan fazladır Türkiye'den
ise belli başlı dört ırmak Karadeniz'de sonlanır: Sakarya
Kızılırmak
Yeşilırmak ve Çoruh
(sonuncusunun büyük bölümü Türkiye'de olmasına karşın Gürcistan'da
Batum'dan denize dökülür) Bu denize dökülen Avrupa ve Asya akarsularıyla
birlikte Karadeniz havzasının alanı denizin kendisinden 5 kat daha
geniştir ve yaklaşık 22 milyon km2'dir Alaettin bahçekapılı Karadeniz ve
Çevre tuzluluk oranı oldukça fazladır